Zazwyczaj dwa lata po wycięciu lasu (max. 5 lat zgodnie z ustawą o lasach), nadchodzi moment posadzenia nowego pokolenia drzew. Zanim to nastąpi, należy odpowiednio przygotować powierzchnię - najpierw zrębkuje się (mieli na kawałeczki) wszelkie pozostałości drzewne, które pozostały po wycince lasu. Po tym „sprzątaniu” przeorywuje się ziemię wraz ze zrębkami, a następnie wyorywane są bruzdy, w które posadzimy drzewa. Pewnie zastanawiacie się, dlaczego zrębkujemy? Przecież wystarczyło by pozbierać te gałęzie i wywieźć… Otóż drewno rozkładając się w swoisty sposób oddaje ziemi wszystko to, co pobrało w ciągu swojego życia - składniki pokarmowe, sole mineralne. Dlatego też można śmiało powiedzieć, że te małe kawałeczki drewna, są swoistym nawozem dla przyszłego pokolenia sadzonych drzew.

Sadzonki z odkrytym systemem korzeniowym, zanim zostaną posadzone trafiają do tzw. dołu na sadzonki. Dół ten jest wykopywany w bezpośrednim sąsiedztwie powierzchni, pod okapem drzew, w miejscu osłoniętym i zacienionym. Od góry jest on przykrywany gałęziami świerkowymi. Sadzonki w takim dole, czują się jak w lodówce i nie wybudzają się za wcześnie ze stanu uśpienia zimowego. Dodatkowo ich korzenie nie przesychają, są silniejsze i zdrowsze.

Najwięcej sadzimy sosny, ale nie tylko - w miejscach gdzie ziemia jest żyźniejsza sadzimy gatunki liściaste, takie jak np. buk, dąb, lipa, olsza, klon – wzbogacając w ten sposób skład gatunkowy przyszłego drzewostanu. Aby wzbogacić bazę pokarmową zwierząt sadzi się jabłonie oraz jarzębinę, a w strefie ekotonowej (strefie przejściowej pomiędzy polem lub łąką) krzewy takie jak: trzmielina, głóg, tarnina, bez czarny, bez koralowy oraz inne rodzime, których nasiona i owoce są chętnie zjadane przez ptaki. Krzewy i niskie drzewa posadzone w strefie ekotonowej osłaniają las przed wiatrami, gwałtownymi zmianami temperatur, czy wiatrem.

Dodatkowo na powierzchni podczas wycinki, pozostawia się pojedyncze drzewa, tzw. nasienniki. Z nich obsieje się nowe pokolenie drzew. Poza tym zostawia się jeszcze przestoje (drzewa pozostawione zazwyczaj do naturalnej śmierci) i przedrosty (czyli drzewa starsze i wyższe, niż rosnące obok drzewa tego samego gatunku).

Taki wielogatunkowy las w przyszłości będzie mocniejszy i zdrowszy, a co za tym idzie stabilniejszy.

Pewnie nie raz zastanawialiście się, po co w lesie płoty? Fachowo nazywamy je „grodzenia”, a robimy je po to, żeby zwierzęta leśne nie zgryzały drzew. Takie ogrodzone miejsca nazywamy gniazdami. Sadzimy na nich gatunki liściaste oraz takie, które szczególnie smakują zwierzętom. W naszym przypadku jest to najczęściej dąb.

Na jeden hektar sadzimy około 8 000 sosen, do wieku stu lat dożyje od 350 do 500 dojrzałych drzew. Leśnicy w tym czasie dbają o las, naśladując naturalne procesy wydzielania się i zamierania drzew. W poszczególnych etapach życia lasu wycina się drzewa chore i zamierające.
Pierwszym zabiegiem jest obkaszanie upraw, co roku wykasza się rośliny, które zagłuszyłyby rosnące drzewka. Następnie wykonuje się czyszczenia. W momencie gdy sosna osiąga średnią wysokość 8-10 metrów, a pozostałe gatunki 10-12 metrów - wkracza się z zabiegiem trzebieży.

Pamiętajmy, że uprawy do 4 metrów wysokości są objęte stałym zakazem wstępu. Pozwólmy w spokoju rosnąć naszym lasom, aby mogły się nimi cieszyć kolejne pokolenia.

W Nadleśnictwie Rudziniec posadziliśmy w 2022 roku:

1 277 400 szt. sadzonek, w tym:

523 700 szt. sadzonek drzew liściastych

733 670 szt. sadzonek sosny.

Zasadziliśmy je na powierzchni 178 ha lasu.

W Polsce sadzi się rocznie około 500 mln drzew.